غفلت و دورى از خدا

غفلت،آمادگى لقاى پروردگار و گام نهادن در بساط قرب او را از انسان مى‏گيرد،زيرا وصول به اين مقام والا،جز در سايه معرفت و آگاهى امكان پذير نيست.

در يكى از مناجاتهاى امير مؤمنان على عليه السلام كه مرحوم علامه مجلسى در بحار الانوارنقل كرده است‏به اين موضوع اشاره نموده است:«الهى ان انا متنى الغفلة عن الاستعدادللقائك فقد نبهتنى المعرفة بكرم آلائك،پروردگار من!اگر غفلت مرا به خواب فرو برده واستعداد لقاى تو را از من گرفته،شناخت كرم نعمتهايت مرا از اين خواب غفلت‏بيدار ساخته‏است.

اين جمله،بخشى از مناجات معروف‏«شعبانيه‏»است كه طبق گفته مرحوم علامه‏مجلسى قدس سره مناجاتى است كه على عليه السلام و امامان معصوم عليهم السلام در ماه شعبان با آن،با خداراز و نياز مى‏كردند .

غفلت و هلاكت انسان

غفلت‏سبب هلاكت در دنيا و آخرت است،زيرا،انسان را از مصالح او(اعم ازمادى و معنوى) بى‏خبر مى‏سازد و با اين بى‏خبرى،فرصتها را از دست مى‏دهد،امكانات‏را ضايع كرده و استعدادهاى خويش را بر باد خواهد داد.به همين جهت،در حديثى ازامام على عليه السلام آمده است:«من طالت غفلته تعجلت هلكيه،كسى كه غفلتش طولانى شود، هلاكت او به سرعت فرا مى‏رسد».

 منبع:سایت موسسه آل بیت